Verslag

Vandaag maandag 28 december mijn stoute schoenen nog eens aangetrokken voor de kerstwandeling aan de Voorste Luysmolen in Bocholt. Het was middag toen ik er vertrok voor de 18,1 km en er werden toch enkele buien voorspeld, dus moest ik een goed tempo ontwikkelen.

Weer eens jammer dat het aan de Luysmolen zo goed als uitgestorven was omdat de horeca nog steeds verplicht gesloten is. Maar de parking was toch aardig gevuld en wandelen lijkt wel de grootste volkssport te zijn geworden sinds de corona-maatregelen.

Zoals in de mail aangegeven liepen we niet op knooppunten, maar op wandelwissels. Het vertrek lag aan wissel 181. De eerste kilometers gingen over mooie bospaden en brachten me via St. Maartensheide snel tot wandelwissel 186.

Omdat ik volgens de instructies de blauwe ruiten moest blijven volgen tot aan wissel 187, hield ik deze ruiten in het vizier. Maar wissel 187 bleef maar duren en de richting was in mijn beleven ook helemaal fout. Dan maar eens de QR-code op het kaartje ingescand en toen bleek ik al twee kilometer fout te zitten. En terug nog eens twee, dat maakte al 22 in plaats van 18 km! Gelukkig nog een mooie foto van vogelkastjes aan overgehouden.

En inderdaad, vanaf wissel 186 stonden verderop de te volgen rode driehoeken aangegeven en zat ik weer op het juiste parcours. Opvallend dat het overal zo modderig was. De regen van de laatste dagen en de storm Bella hadden hun sporen nagelaten.

Bij wissel 191 hadden zich bijna alle ganzen van de omgeving verzameld. Er zaten er honderden bijeen in de weiden.

Vanaf deze wissel was het kilometerslang de oranje bollen volgen. Onderweg kwam ik langs het Woutershof en een meer bewoonde wereld (met verharde wegen).

Van het laatste en mooiste stuk van de route kon ik geen foto’s nemen: de batterij van mijn gsm plat. De wandeling op RouteYou via de QR-code verbruikt dan wel geen data, maar wel heel veel elektriciteit… Daarom heb ik van de vijvers en de beek maar enkele foto’s van afgelopen september gebruikt.

Gedurende een klein uurtje lichte regen gehad op het einde van de wandeling, maar al bij al een mooie en afwisselende wandeling. En heel veel dieren gezien onderweg: 3 blauwe reigers, 3 zilverreigers, 2 zwanen, Gallowayrunderen, paarden, ezels en honderden ganzen. Dat maakte deze wandeling meteen gans anders.

Deze middag eindelijk nog eens mijn wandelschoenen aangetrokken om te gaan wandelen in Holheide Overpelt. De lucht was weer (what’s in a name?) intens blauw en een aangenaam temperatuurtje van 10 à 11 graden deed de rest. Niet te geloven dat we half december al zijn gepasseerd!

De start en finish waren voorzien aan zaal Holheide op het Holven. Jammer dat er in deze coronatijden geen mogelijkheid was om iets te drinken na afloop van de wandeling. Dat mis ik toch echt wel.

Ik koos voor het langste parcours van 16,6 km.

Meteen vanaf het begin dook ik de dennenbossen in via brede paadjes.

Na het oversteken van de grote baan Lommel – Hechtel (de Napoleonweg) liep de tocht rond de plassen van de Kempische Zandgroeven Winters, waar aan de geluiden te horen nog volop gewerkt werd aan de zandwinning in dit gebied.

Honderden meters langs de IJzeren Rijn brachten me tot aan een pad langs een enorm lange weide, echt indrukwekkend lang.

Daarna langs Flanders Make, waar Bosland vlakbij een zaadboomgaard heeft aangelegd.

Verderop de ronde van de Ford autotestbaan. Deze staat officieel bekend als Ford Lommel Proving Ground of kortweg Ford lpg (ik heb een Ford, maar die rijdt op diesel en niet op lpg). Gelukkig had ik nog helemaal geen honger en hoefde ik nog niet bij te tanken.

Hier liep de wandelroute helemaal gelijk met het fietspad en dit stukje van de tocht nam behoorlijk wat tijd in beslag. En met dit heel erg mooie weer heel veel fietsers gezien op deze fietspaden!

De rest van de route ging opnieuw door de mooie bossen van Kattenbos en Holheide. Onderweg ook heel veel tochtpijlen van onze collega’s van De Bokkenrijders van Overpelt opgemerkt, die hier routes van 5 en 10 km hebben uitgezet.

Op het einde van de wandeling lagen er nog mooie speeltoestellen voor kinderen in de bossen van Holheide.

Opnieuw een prachtige namiddag al wandelend doorgebracht: een fraaie combinatie van mooie bossen en een erg mooi herfst (winter?) zonnetje!

Woensdag 18 november: een zonovergoten dag met een zacht temperatuurtje van 16 of 17 graden. Wie verwacht dit nog in de tweede helft van november? Een dag die dus echt uitnodigt om te wandelen en het parcours van 20,7 km aan het Kolisbos in Neerpelt eens te gaan verkennen. Dit is het gebied dat ook bekend staat als Rooie Pier, eens een heidegebied tussen Neerpelt en Sint-Huibrechts-Lille.

Vertrekken doe ik aan de brandtoren, Torenstraat 26. Hier ligt meteen een speelbos voor de kinderen en de parking is er erg mooi ingericht.

+

Meteen vanaf de start is er een opeenvolging van mooie brede lanen en smallere paadjes in bossen van grove den en berk.

+

+

De bossen staan er wondermooi bij in al hun herfstkleurenpracht en met een helderblauwe hemel als achtergrond.

Verderop komen we in meer open ruimtes met heel wat weides, waar de karrensporen me tussendoor leiden. Het is nog steeds de tijd van de paddenstoelen en ik merk een heel erg hoog exemplaar op: zeker voor een reus van een kabouter bestemd!

Na het oversteken van de grote baan leidt de weg me naar de gemeentelijke begraafplaats, een overweldigend gezicht met de  honderden kruisen.

Dan gaat het richting Boseind, waar ik langs het enorme sportcomplex De Roosen loop met voetbal, tennis en skaten in een hoofdrol.

Via de Bemvaartstraat  zwaaien we af naar Overpelt. Hier kronkelt de Dommel en is er een enorm opvangbekken voor overstromingen.

Via het Herent met de Willibrorduskapel  en de Prinsenloop (die hier overigens volledig droog staat) volg ik de laatste knooppunten.

Het zwarte schaap van de familie heeft ook nog wat te mekkeren, maar ik hou niet zo van gemekker en wandel snel door, terug naar het startpunt.

Een hele mooie en afwisselende tocht mede dankzij het fantastische weer!

Met een weekje vertraging de wandeling van 18 km door Hamont-Achel op zaterdagnamiddag 7 november aangevat. Het was al erg laat om te starten en ik zou pas tegen de schemering terug zijn, maar met dit schitterende weertje kon ik gewoon niet thuisblijven.

De start voor mij was voorzien in het centrum van Achel aan knooppunt 142, tussen de kerk en het Gemeenschapshuis/OCMW. Vandaar meteen tussen het Cultureel Centrum Michielshof en de serviceflats De Lier door, waar knooppunt 141 te vinden was. Naar en over de Dorpsstraat langs het Simonshuis en verder over een opeenvolging van verharde wegen (die ik liever vermijd) naar de mooiste stukken natuur.

De omgeving van de Tomp was in volle herfstpracht en onder een stralend blauwe hemel op zijn mooist. Toch een torenhoog verschil met de winterse uitstraling over enkele maanden!

Het viel me deze keer nog meer op hoeveel stukken van de knooppuntenroutes over gedeelten van de trappistenwandelroutes lopen.  En dit zowel in Achel als in Hamont.

Via De Waag naar het boskerkhof, waar ik een kort bezoekje bracht aan het graf van pa en ma, waar het vandaag in deze corona-tijden al wat rustiger was dan op allerheiligen.

Het volgende stuk naar het centrum van Hamont en Hamont-Lo liep weer over verharde wegen. Gelukkig bestond het meeste verkeer uit fietsers en wandelaars, wat de pil toch enigszins vergulde.

Via De Winter en De Congo (nooit gedacht dat het in Congo ook winter kon worden) naar De Hees en de Militaire Dijk. Hier stonden een aantal sneeuwbesstruiken (voor de liefhebbers: Symphoricarpos albus). Dit riep meteen jeugdherinneringen op aan onze jongensgevechten, waarbij we harde stukken plastic electriciteitsbuis gebruikten om de bessen weg te kunnen blazen.

Na het oversteken van de drukke Bossstraat volgde nog een heel mooi stukje wandeling door De Warande. Voor sommigen is het glas meestal halfvol en dat geldt zeker voor de meeste wandelaars die ik ken. Maar de bovensloot van de wateringen deed er nog een schepje bovenop: hier stond het water echt letterlijk op overlopen, zo vol was het glas!

Het overvliegen (met bezoekje) van een blauwe reiger en een schitterende zonsondergang zorgden voor de finishing touch!

Vandaag een wandeling gekozen vertrekkende aan de voetbalkantine Excelsior te Hamont.

We waren met twee koppels en omdat ik het parcours heel goed kende en de wandeling niet te lang mocht uitvallen, heb ik gekozen voor een alternatieve wandeling van … 15 km. Iets tussen de 13 en de  19 km in, maar wel met een pauze aan De Bever.

Het weer zat deze zaterdag weer (bis) heel goed mee en onder een stralend blauwe hemel startten we aan de parking van de kantine.

Bij knooppunt 164 aan De Kiekoet merkten we een nieuwigheid op: de tractorsluis, die maakte dat we op dit stukje route geen auto’s hoefden te vrezen. Toch wel opmerkelijk dat er al een omleiding over het veld was gereden.

Dan verder naar De Warande, een oude watering waar de populieren nog populair zijn.

Aan het kapelletje van Onze-Lieve-Vrouw-in-de-Nood uit 1838 nog snel een kaarsje opgestoken.

Na de Jagershoef ging het via een mooi landelijk weggetje richting De Waag, een waaghuis uit de beginjaren 1770, waar het graan van de verschillende omliggende molens door beëdigde ‘wegers’ werd gewogen.

Hier ligt ook de geologische tuin, met een mooi assortiment aan gesteenten uit zeshonderd miljoen jaren van onze geschiedenis.

Ook vind je hier het planetenpad, dat loopt van parking ’t Mulke tot bijna aan de fit-o-meter.

We vervolgden de route via De Tomp en ’t Mulke om een pauze in te lassen aan De Bever, waar we uitgebreid gingen lunchen.

Na de lunch namen we de kortste route naar Beverbeek, waar we de restanten van de ingestorte schuur in het zonnetje konden waarnemen.

Daarna de kortste route terug naar ons startpunt aan de voetbalkantine.

Tijdens de hele route was er een enorm groot aanbod aan verschillende soorten paddenstoelen te zien en zoals één van onze parcoursmeesters het verwoordde: het leek wel een paddenstoelenwandeling!

Onder een helderblauwe hemel en bij een zomers temperatuurtje van 25 graden de wandelschoenen aangetrokken voor de verkenning van de wandeling van 10,1 km op knooppunten in het natuurgebied De Wulp te (Neer)pelt. Je kan er genieten van het Hageven en van De Plateaux.

Hier kom ik wel eens meer wandelen, dus de meeste paadjes zouden me welbekend moeten zijn.

Het gaat weer om een grensoverschrijdende wandeling, met een zeer opvallend verschil in omgeving: in Vlaanderen is het gebied erg nat (met de Dommel en de vloeiweides op de grens), in Nederland juist uitgesproken droog (dennenbossen).

Vertrekken doe ik aan het bezoekerscentrum Hageven, het startpunt van alle wandelingen hier in de omgeving.

Het hele natuurgebied wordt beheerd door vrijwilligers van Natuurpunt.

Al snel kom ik uit bij het monument van de Verkeerde Lieveheer, een gietijzeren kruisbeeld, waar Christus met zijn hoofd naar links hangt. Op bijna alle beelden is dat hoofd naar rechts gericht, vandaar de benaming van het beeld.

De bedevaarders van Bergeijk naar het Sint-Janskapelletje in Overpelt hielden hier halt aan de Bergeijkse Dijk voor een rustpauze.

Dan volgen we het fietspad langs mooie berkenbossen en zien verderop een mobiel uitkijkpunt (het is effectief op een aanhangwagen gemonteerd!).

Na een tijdje bereik ik knooppunt 52, waar de splitsing met de 6 km begint. Hier zou je naar rechts moeten wandelen om rechtstreeks naar de hangbrug over de Dommel te wandelen en onderweg de Galloway-runderen te ontmoeten.

Ik stap echter rechtdoor naar de Hoge Brug. Hier beginnen de vloeiweides (de wateringen). In de negentiende eeuw was er veel hooi nodig voor de paarden en werd de schrale grond verrijkt door kalkrijk water uit de Maas via een vernuftig systeem van aan- en afvoerkanaaltjes (boven- en ondersloten) naar hier te leiden. Omdat het hooi over het water werd afgevoerd en de trekschuitjes extra hoog werden geladen, moest de brug zo hoog mogelijk zijn. Vandaar de naam van de brug. Overal werden ook populieren aangeplant omwille van het hout.

Het gebied hier heet De Pelterheggen.

In september staan hier duizenden exemplaren van de herfsttijloos, een zeldzaam plantje. Ze worden ook naakte begijntjes genoemd.

Dan loop ik enkele kilometers door dennenbossen en volg de Nederlandse gele pijltjes op groene achtergrond. Hier zitten we hoog in het landschap en het is er opvallend droog. Vele vennen en grachtjes staan volkomen droog.

Zelfs het verhoogde houten pad door het natte stuk bos lijkt helemaal overbodig: alles staat hier droog!

Na het verlaten van De Plateaux steek ik de Dommel over via de Oude Brug (what’s in a name?).

Een aantal landweggetjes brengen me terug in het Hageven, waar ik een prachtig uitzicht heb over het gebied vanuit de uitkijktoren.

De Dommel en de vogelkijkhut laten me nog toe om even te genieten van een groepje zwanen, van een aantal eenden en meerkoetjes en van, naar wat ik vermoed, een beverdam.

Opnieuw een heel aangename wandeltocht!

Jaak

Vandaag vrijdag 18 september eindelijk de wandeling van 14,92 km voor clubleden kunnen maken en dat onder een stralend blauwe hemel.

Van een “Indian Summer” gesproken met een temperatuur van 25 graden in de tweede helft van september!

Ook deze wandeling vertrok aan het Scoutsheem en leidde me meteen de bossen in. Nu ging het echter al snel richting Nederland en dit via het waterzuiveringsstation aan het Elsbroek.

Overal onderweg werden stukjes van diverse trappistenwandelroutes aangedaan: Westmalle, Zundert, Rochefort.

Meer naar de grens passeerden we het kapelletje aan de Mulk en het monument voor de neergestorte Halifax bommenwerper aan de Toomstraat.

De wandelroute liep via Berg naar het centrum van Gastel.

Heel mooi werd het aan de Strijper Aa beek, waar enkele koeien verfrissing zochten in een vennetje en de heide nog volop in bloei stond.

Een heel mooi initiatief hier en zeker ook in België zijn de stroken met veldbloemen langs weides en velden.

Vervolgens leidde de route me weer Vlaanderen in via grenspaal nr. 174 en de Doodendraad (de eerste constructie uit 2000, die in 2015 een fraaie update kreeg en enkele honderden meters verderop aangevuld werd met een nog meer uitgebreide versie).

Weinigen weten dat hier ook een douanepaal uit 1662 staat. Deze paal duidde de belangrijkste grensovergang aan uit die tijd: alle verkeer van Achel en Hamont naar Budel, Leende en Maarheeze (en omgekeerd) passeerde hier en diende tol te betalen aan de overheid van die tijd, de Admiraliteit van de Maas.

Nog enkele aangename kilometers door de bossen en het Scoutsheem kwam weer in zicht.

Wat een fijne manier om de omgeving van Hamont-Achel te verkennen en nieuwe paadjes te leren kennen!

Kaartje 14,92 km

Onze parcoursmeesters hadden twee nieuwe wandelingen via knooppunten uitgezet, vertrekkende vanaf het Scoutsheem in Hamont.

Samen met Betty ben ik zaterdagnamiddag de korte wandeling van 6,4 km gaan doen en dit onder een fraai najaarszonnetje.

Na het parkeren van de auto aan het Scoutsheem trokken we meteen de bossen in over een semi-verhard fietspad, richting Haarterheide.

Via enkele mooie bospaadjes en over stukjes mountainbike-parcours passeerden we de mooie omgeving bij De Waag. Het viel ons beiden op hoe helder het water van het beekje hier wel was!

Verschillende keren tijdens de wandeling kruisten of volgden we het parcours waar Natuur en Bos van de Vlaamse overheid bredere stroken van bomen had vrijgemaakt, zodat hier verbindingsstroken voor de dieren konden ontstaan.

De wandeling bleef in de bossen rond De Zonberg en Haarterheide en bracht ons richting de grafheuvels Haarterheide en het Boskerkhof.

Een glimlach kon er af bij het zien van knooppuntplaatje 166, dat door een ijverige vrijwilliger (met een pintje te veel op?) ondersteboven is opgeschroefd.

Dan ging het richting De Vègtes, onze enige stopplaats onderweg (een stop voorzien op een kort parcours van 6,4 km! Ik ken er eentje die opgetogen was!). We konden op het terras in het zonnetje genieten van ons drankje.

Dan weer via een mooi bospaadje richting ons vertrekpunt, nog nagenietend van een fijne namiddag.

Scoutsheem clubleden kaartje 6,33 km

Begin volgende week ga ik voor de tweede wandeling van een kleine 15 kilometer!

Vandaag vanuit onze club de eerste wandeling op knooppunten gelopen. Deze wandeling was op De Malpie, een natuurgebied juist over de grens met Nederland in Valkenswaard, in het Groote Heide gebied.

Het voordeel van wandelen op knooppunten is dat je niet verplicht bent om op zaterdag of zondag te wandelen, wat je wel hebt als onze parcoursmeesters tijdelijk hun pijlen voor een weekend aanbrengen.

Het was een ideaal moment want de heide staat nu volop in bloei.

We konden kiezen voor een parcours van 8 of eentje van 14 km. Dat van 8 km doet de mooiste plekjes aan, want het loopt dwars door de heide. Toch heb ik voor het langste traject gekozen omdat ik verwachtte dat er nog stukken onbekend gebied doorkruist zouden worden. En dat was ook het geval!

De start en aankomst waren voorzien aan eetcafé Zomerhof in Borkel en Schaft, in onze contreien beter gekend als Perjanneke.

Het eerste stukje van de wandeling deed meteen de Dommel aan, waar juist enkele kanovaarders hun bootjes uit het water trokken om het watervalletje onder de brug te kunnen omzeilen.

Daarna ging het rond het heide- en vennengebied De Malpie waar de heide helemaal bekomen was van de droogte van vorig jaar en er prachtig bijstond.

Daar kwam ik nog enkele clubleden tegen voor een kort praatje: Rina en Jef zaten even op een bank en uit de tegenovergestelde richting kwam Ronny ons tegen (die de wandeling op gps liep).

Op het meest noordelijke punt van de wandeling passeerde ik de Venbergse Molen maar ik was nog niet toe aan een drinkpauze en vervolgde mijn weg. De stukken parcours, die ik hierna voor de kiezen kreeg, waren mij totaal onbekend, maar heel mooi.

Uiteindelijk kwam het café Zomerhof weer in zicht, waar een hapje en een drankje in gezelschap van een wisselend aantal Grevenbroekers mooi meegenomen waren.

En het was de hele dag genieten van het mooie weer!

Opnieuw een prachtige ervaring rijker! Volgende week ga ik ook de 8 km eens verkennen!

Met dank aan Mia voor enkele mooie aanvullende foto”s op mijn pogingen.

Ondanks een gedeeltelijke mislukking van onze wandeling aan de Kluis (door het weghalen van pijlen) hadden toch een 30-tal wandelaars kunnen genieten van het mooie parcours. Dat bewijzen ook de foto’s.

Vandaag zaterdag 8 augustus beginnen we aan  onze wandeling bij Domein De Bever.

We zitten middenin een hittegolf, maar het oude gezegde “De morgenstond heeft goud in de mond” is ook hier zeker aan de orde. Rond 07:00u met een temperatuur van 15° de brug over, langs de warmbeek waar we al snel gezelschap krijgen van een ijsvogeltje, dat voor ons uit blijft vliegen.

Aan de bijna dichtgegroeide vistrap gaan we even verder over het fietspad, om daarna rechts de bossen in te duiken tot achter de Inalfa. Verderop links over de fit-o-meter met enkele vernieuwde toestellen, die we jammer genoeg niet mogen gebruiken i.v.m. corona. We vervolgen onze tocht langs de Waag en de Tomp om zo terug bij de vijver van De Bever uit te komen.

De temperatuur is ondertussen opgelopen tot 28° zodat een frisse pint meer dan welkom is.
t’ Was mooi!!!

In de loop van de zondag vonden het ook hier weer enkele snoodaards nodig om een paar pijlen te verhangen zodat er enkelen onmiddellijk terug naar De Bever werden geleid.
Voor de volgende keer gaan we er een PDF bestand bijvoegen zodat dit uitgeprint of  opgeslagen kan worden op de smartphone.

Ludo Daemen