Met een weekje vertraging de wandeling van 18 km door Hamont-Achel op zaterdagnamiddag 7 november aangevat. Het was al erg laat om te starten en ik zou pas tegen de schemering terug zijn, maar met dit schitterende weertje kon ik gewoon niet thuisblijven.
De start voor mij was voorzien in het centrum van Achel aan knooppunt 142, tussen de kerk en het Gemeenschapshuis/OCMW. Vandaar meteen tussen het Cultureel Centrum Michielshof en de serviceflats De Lier door, waar knooppunt 141 te vinden was. Naar en over de Dorpsstraat langs het Simonshuis en verder over een opeenvolging van verharde wegen (die ik liever vermijd) naar de mooiste stukken natuur.
De omgeving van de Tomp was in volle herfstpracht en onder een stralend blauwe hemel op zijn mooist. Toch een torenhoog verschil met de winterse uitstraling over enkele maanden!
Het viel me deze keer nog meer op hoeveel stukken van de knooppuntenroutes over gedeelten van de trappistenwandelroutes lopen. En dit zowel in Achel als in Hamont.
Via De Waag naar het boskerkhof, waar ik een kort bezoekje bracht aan het graf van pa en ma, waar het vandaag in deze corona-tijden al wat rustiger was dan op allerheiligen.
Het volgende stuk naar het centrum van Hamont en Hamont-Lo liep weer over verharde wegen. Gelukkig bestond het meeste verkeer uit fietsers en wandelaars, wat de pil toch enigszins vergulde.
Via De Winter en De Congo (nooit gedacht dat het in Congo ook winter kon worden) naar De Hees en de Militaire Dijk. Hier stonden een aantal sneeuwbesstruiken (voor de liefhebbers: Symphoricarpos albus). Dit riep meteen jeugdherinneringen op aan onze jongensgevechten, waarbij we harde stukken plastic electriciteitsbuis gebruikten om de bessen weg te kunnen blazen.
Na het oversteken van de drukke Bossstraat volgde nog een heel mooi stukje wandeling door De Warande. Voor sommigen is het glas meestal halfvol en dat geldt zeker voor de meeste wandelaars die ik ken. Maar de bovensloot van de wateringen deed er nog een schepje bovenop: hier stond het water echt letterlijk op overlopen, zo vol was het glas!
Het overvliegen (met bezoekje) van een blauwe reiger en een schitterende zonsondergang zorgden voor de finishing touch!
